فرمت فايل : ورد

قسمتي از محتوي فايل

تعداد صفحات : 82 صفحه

پيشگفتار: جوانان، جمعيت معتنابهي را در سطح جهان تشكيل مي دهند.
تخمين زده شده است كه در فاصله سالهاي 1960 تا 2000، افراد گروه سني 15 تا 24 ساله از 419 ميليون نفر به 000/000/280/1 بالغ خواهد گرديد.
 بيشترين رقم از اين تعداد در كشورهاي جهان سوم هستند و در كشور ما ايران حدود 3/1 جمعيت را تشكيل مي دهند نمي توان جمعيت فعال را ناديده گرفت.
از طرف ديگر، خانواده اولين نهادي است كه در آن كودك ديروز و نوجوان امروز به تدريج با هنجارهاي گروهي جامعه هم نوا مي گردد.
در اين تحقيق به بررسي بزهكاري نوجوانان و نوع دادرسي اطفال بزهكار مي پردازيم.
اما قبل از همه چيز، ابتدا بزه و بزهكاري تعريف شده است و سپس به علت شناسي آن پرداخته ايم و از همه مهم تر نوع دادرسي در اطفال بزهكار اشاره شده است و اساس تحقيق همان محور دادرسي است كه به آن پرداخته ايم.
از طرف ديگر ضرورت اين تحقيق بررسي مشكلاتي است كه موجوديت جامعه را مورد تهديد قرار مي دهد.
در واقع بررسي ها نشان مي دهند كه مجرمين بزرگسال همان بزهكاران جوان و نوجوان هستند كه انحرافات دوره نوجواني آنها ادامه يافته است.
به طوري كه در فصول مختلف اين تحقيق تشريح خواهد شد طفل، اهميت روان شناسي طفل و جرايم اطفال و چگونگي رسيدگي به جرايم اطفال و دادگاه رسيدگي به جرايم اطفال و .
.
.
بررسي مي شود.
اينجانب مريم جعفرپور پيشاپيش كمال تقدير و تشكر را از استاد گرامي جناب آقاي اوليايي كه با زحمات بي دريغ مرا در انجام اين تحقيق ياري نمودند دارم و براي ايشان آرزوي توفيق روزافزون را از خداوند متعال خواستارم.
فشرده مطالب جرم شناسي از يونان آغاز شد.
اگرچه پيدايش آن به غارها و مقبره هاي مصر نيز برمي گردد كه جملات موجود در آن ها حكايت از نافرماني نوجوانان در آن زمان داشته است.
اما چهره علمي و مدرن آن بين سالهاي 1865-1840 در سايه روان پزشكي به وجود آمد.
به نظر مي رسد اصطلاح جرايم اطفال در سال 1815 براي اولين بار در انگلستان به كار رفته است زيرا درست يك سال قبل از آن، 5 كودك 8 الي 12 ساله توسط محكمه اي در لندن محكوم به مرگ شده بودند.
مجموعاً، مسئله مهم اين است كه بررسي علمي بزهكاري، سالهاست كه مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است.
جنايتكاري و بزهكاري از نظر حقوقي داراي مفاهيم روشن و معيني هستند و در واقع قوانين آنها را دقيقاً تعريف مي كنند.
به همين دليل است كه مايكل و م.
ج آدلر در سال 1933 اعلام داشته اند كه قانون جزائي علت صوري جنايت است و اگر قوانين وجود نداشتند جنايت نيز خود به خود از بين مي رفت.
رابين نيز در 1949 نوشته است كه «بزهكاري آن چيزي است كه قانون مي گويد چيست» در مجموع، طبق تعريف اقدام به عملي كه بر خلاف موازين، مقررات و قوانين و معيارها و ارزش هاي فرهنگي هر جامعه باشد بزهكاري تلقي مي شود و كساني كه مرتكب چنين اعمالي مي شوند را مجرم يا بزهكار مي خوانند.
بين جنايتكاري و بزهكاري از لحاظ معنا و مفهوم تفاوتي نيست.
فقط تفاوت در اين است كه بزهكاري به ارتكاب جرائمي اطلاق مي گردد كه كمتر از سن معيني به وقوع پيوسته اند.
تعيين ميزان اين سن به دست قانون است و برحسب جوامع مختلف، متفاوت مي باشد.
تفاوت در تعريف