فرمت فايل : ورد

قسمتي از محتوي فايل

تعداد صفحات : 16 صفحه

جنگ افزارهاي هسته اي در اختيار داشتن جنگ افزارهاي هسته اي بالاترين نشانه قدرت در جهان امروز محسوب مي شود.
داشتن جنگ افزارهاي هسته اي براي عاملان دولتي يا غيردولتي اين امكان را فراهم مي آورد تا در جدول "صاحبان قدرت" جايي داشته باشند.
اين نگرش با وقوع حوادثي چون جنگ خليج فارس و عمليات ناتو در كوزوو تقويت گرديد.
مشهور است كه ژنرال ساندارجي، رييس اسبق ستاد نيروي زميني هند، گفته است: "اساسي ترين درسي كه از جنگ خليج فارس مي توان گرفت اين است كه اگر دولتي بخواهد با آمريكا بجنگد، بايد از اين كار خودداري كند مگر اينكه به جنگ افزارهاي هسته اي دست يابد.
" با وجود كابوس وحشتناك انتشار مواد هسته اي از زرادخانه هاي عظيم شوروي سابق، جنگ افزار هسته اي هنوز در انحصار دولت هاست.
عاملان غيردولتي مي توانند اين سلاح ها را خريداري يا سرقت كنند، اما مهارت و توان سازماني لازم را براي ساخت جنگ افزارهاي هسته اي ندارند.
ساخت جنگ افزارهاي هسته اي، حتي براي كشورهاي نيمه صنعتي، كار بسيار مشكلي است و ايجاد توان اوليه ساخت جنگ افزارهاي اتمي هيچگاه به معناي دستيابي به جنگ افزارهاي هسته اي موثر نيست، چرا كه اين كار مستلزم طي مراحل مختلفي نظير كوچك سازي، سخت گرداني، هدف يابي موثر، فرماندهي و كنترل و نيز وسايل پرتاب است.
شايان ذكر است كه جنگ افزارهاي هسته اي را بدون "كوچك سازي" نيز مي توان به كار گرفت ولي پرتاب آنها بسيار پيچيده تر و مشكل تر خواهد شد.
بنا به دلايل فوق، در دهه بعد يا حتي پس از آن نيز تعداد كشورهايي كه جنگ افزارهاي پيشرفته و قابل استفاده هسته اي را در اختيار خواهند داشت، بسيار كم خواهد بود و احتمالا تنها آمريكا، روسيه، فرانسه، انگلستان، چين و اسراييل از اين فناوري برخوردار خواهند ماند.
در ميان اين كشورها، روسيه، فرانسه، چين و انگلستان بدون ترديد توانايي انجام حمله اي را (براي مثال ، با موشك بالستيك) عليه آمريكا دارند.
گروه دوم كشورهايي كه مي توانند خود جنگ افزارهاي هسته اي را توليد كرده، در نهايت به اين سلاح ها مجهز شوند، هند و پاكستان هستند.
برخي كشورهاي ديگر نظير ايران، عراق و كره شمالي نيز با دستيابي به اين سلاح ها و يا به مواد شكافت پذير آنها از منابع خارجي مي توانند به اين گروه ملحق شوند.
همه اين كشورها سعي مي كنند كه جنگ افزارهاي كامل و يا اجزاي آماده نصب را از كشورهاي شوروي سابق خريداري نمايند.
ممكن است اين كشورها بيشتر از آنچه ما فكر مي كنيم به انجام اين كار نزديك شده باشند.
كاربرد تكنيكي جنگ افزارهاي هسته اي در سطح تاكتيكي به صورت مستقيم عليه نيروهاي مانور كننده يا پشتيباني در ميدان نبرد به كار مي رود.
به كارگيري آنها نيز با روش هاي مختلف، از موشك كوتاه برد بالستيك يا شليك از يك هواپيماي تاكتيكي گرفته تا مين گذاري و ديگر روش هاي پنهاني امكان پذير است.
دي اين ميان، نامتقارن بودن يك رويكرد، اصولا از تاثير بازدارندگي صاحبان اين نوع سلاح ها بر واكنش هاي احتمالي آمريكا به بحران ها نشات مي گيرد.
استفاده از يك سلاح هسته اي عليه نيروها در صحنه نبرد در واقع كم اثرترين راه استفاده از اين نوع سلاح ها بوده، در بسياري مواقع اين كار صرفا يك واكنش نامتقارن به حساب مي آي